Η Ζωή περιμένει να την απολαύσεις μέρος 2ο
(Φ. Νίτσε «Ζαρατούστρας» κεφ. «Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα»).
Σε λίγες μέρες θα γίνει πραγματικότητα μέρος ενός στόχου των τελευταίων ετών.
Μπορεί να μην κατάφερα ακόμα το απόλυτο (παραμένει σα στόχος) αλλά μετά από αρκετά χρόνια ανεπάρκειας ψυχής (δικαιολογίες πολλές, κάποιες μάλιστα έπειθαν και μένα) και έχοντας εγκαταλείψει κάθε επαφή με τους δρόμους αντοχής, την Κυριακή θα είμαι στην εκκίνηση του 28ου Μαραθωνίου.
Όχι, δεν έχω σκοπό να καλύψω τα
Ελπίζω να καλύψω τα 10 πρώτα χιλιόμετρα του Μαραθωνίου σε κάτι λιγότερο ή περισσότερο από 60 λεπτά.
Η φυσική μου κατάσταση (την οποία βιαστικά από τις αρχές Σεπτέμβρη βάλθηκα να βελτιώσω) δεν μου επιτρέπει να ελπίζω σε κάτι περισσότερο αν θέλω την επόμενη μέρα να στηρίζομαι και πάλι στα γόνατά μου.
Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι ένας αγώνας ενάντια σε όλα αυτά που προσπαθούν να μας κάνουν μικρότερους, υποτακτικότερους, άβουλους και αδύναμους.
Δεν ψάχνω μακριά.
Ο πιο καλός μου φίλος, ο πιο κακός εχθρός μου, είναι ο εαυτός μου, έγραψε ο τρισμέγιστος Άκης Πάνου.
Ο τερματισμός του Μαραθώνιου, τα τελευταία σκαλάκια του Καλλιμάρμαρου, είναι η μέγιστη νίκη ενάντια στον κακό μας εαυτό.