ΜΙΚΡΟΚΑΡΠΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΑ

Αντιγράφω κείμενο από μελισσοκομικού ενδιαφέροντος ιστοσελίδα του κυρίου Θεοδόσιου Κατσαρού από το Βόλο.

"Τοπικά θεσσαλικά κανάλια αυτές τις μέρες είχαν κύριο θέμα την μικροκαρπία της μηλιάς. Μίλησαν παραγωγοί της Ζαγοράς ? Αντινομάρχης ? ειδικοί και μη ? ψάχνοντας τα αίτια ? ΖΗΤΩΝΤΑΣ ? εξηγήσεις από γεωπόνους ? αποζημειώσεις ? κτλ κτλ κτλ. Το θέμα είναι γνωστό εδώ και μερικά χρόνια στην περιοχή μας και βασανίζει τους μηλοπαραγωγούς. Τα αίτια παραμένουν άγνωστα; Ή δε θέλουμε να τα παραδεχτούμε;Κύριοι, θέλω για μια φορά ακόμα να σας υπενθυμίσω τα εξής: Η μηλιά είναι φυτό εντομόφιλο (εντομόφιλο είναι κάθε φυτό που επικονιάζεται ? γονιμοποιείται ? με έντομα).Το χρώμα ? το σχήμα ? και η σύσταση του καρπού επηρεάζονται θετικά από την παρουσία των επικονιαστών τη στιγμή της ανθοφορίας των δέντρων. Άρα το μυστικό βρίσκεται στην καλή επικονίαση, ΑΡΑ ΣΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ. Μα μόνο η μέλισσα είναι επικονιαστής; ΟΧΙ. Υπάρχουν πολλά είδη επικονιαστών. Ένα από αυτά είναι και η μέλισσα. Είναι όμως οι μόνες εν αφθονία με δράση και διαθεσιμότητα όλο το χρόνο. Μα ποιος τις εμπόδισε να κάνουν τη δουλεία τους; Θα αναρωτηθείτε. Ας γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω και η απορία σας θα λυθεί. Το 1984 κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα το ΒΑΚΤΗΡΙΑΚΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΩΝ ΜΗΛΟΕΙΔΩΝ (το γνωστό AIDS των δέντρων).Ασθένεια που έκανε τις αχλαδιές να ξεραίνονται και εν συνεχεία μεταδιδόταν και στις μηλιές. Η μετάδοση γινόταν με πολλούς τρόπους και μέσα. Αποδόθηκαν όμως ευθύνες περιορισμένες και όχι σημαντικές και στη μέλισσα. Και τότε το 1997-1998 γίνεται η μεγάλη ζημιά. Έχουμε αντιπαραθέσεις μεταξύ φρουτοπαραγωγών και μελισσοκόμων. Τα κανάλια και ο τοπικός τύπος πήραν φωτιά. Φωτιά πήραν και θερμόαιμοι φρουτοπαραγωγοί και έριξαν δηλητήριο σε νερά που πότιζαν οι μέλισσες με αποτέλεσμα να αφανιστούν τα μελισσοκομία της περιοχής. Οι παραγωγοί βλέπαν μέλισσα και αφήνιαζαν, γέμιζαν τα ψεκαστικά και δως του. Αποτέλεσμα; Φρουτοπαραγωγοί και μελισσοκόμοι να τραβιούνται για χρόνια στα δικαστήρια. Έκτοτε οι μελισσοκόμοι δε μεταφέρουν μελίσσια σε αυτές τις περιοχές του Πηλίου φοβούμενοι τις μεγάλες απώλειες από τα φυτοφάρμακα. Παρά μόνο τον ΙΟΥΝΙΟ μεταφέρνουν μελίσσια στις περιοχές αυτές για την καστανιά. Από τη μια μεριά πάνω στις μηλιές πέφτει δηλητήριο, από την άλλη κάτω από τα δέντρα για να καταστραφούν τα χόρτα πέφτει γραμοξόν η ραονταπ. Άρα που θα σταθούν για να προσφέρουν έργο οι επικονιαστές;ΠΙΣΤΕΥΩ πως αν παραμεριστούν εκ μέρους των φρουτοπαραγωγών τα πολλά δηλητήρια και πειστούν οι μελισσοκόμοι να ξαναπροσεγγίσουν αυτές τις περιοχές με τα μελίσσια τους, το πρόβλημα θα λυθεί και οι κόποι των φρουτοπαραγωγών θα ανταμειφθούν."

Οι Η.Π.Α είναι η μεγαλύτερη σε εισαγωγές μελιού χώρα, παρά τον μεγάλο αριθμό κυψελών που διατηρεί. Ο λόγος είναι η στροφή των μελισσοκόμων στην ιδιαίτερα επικερδή δραστηριότητα της ενοικίασης των κυψελών για επικονίαση. (Κάποιο λόγο θα έχουν φαντάζομαι τα "αμερικανάκια" να πληρώνουν για αυτό).
Η Ολλανδική εταιρεία Koppert είναι η μοναδική στον κόσμο η οποία έχει καταφέρει να αναπαράγει βομβίνους σε κυψέλη και να τους διαθέτει για επικονίαση. (Ένα πολύ ωραίο σχετικό post του Κώστα υπάρχει εδώ)
Εμείς εδώ κρατάμε τα σκήπτρα της κατανάλωσης φυτοφαρμάκων.
Τι να πει κανείς για τη χώρα του "φραπόλαδου"...
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.