Σεξ, Ψέματα, Βιντεοταινίες & Οικονομική κρίση

Ποιά σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στο σεξ, τα ψέματα τις βιντεοταινίες (DVD’s με όρους σύγχρονης τεχνολογίας) και την οικονομική κρίση?
Το σεξ μπορεί να είναι ένα ψέμα όταν γίνεται ο διαμεσολαβητής ανάμεσα σε άλλες δραστηριότητες, ολικά άσχετες προς το σεξ. Φανερή για παράδειγμα είναι η σχέση του σεξ με το ψέμα και περίπτωση που η υποψήφια νύφη επιχειρεί να δώσει εξετάσεις στο κρεβάτι, προκειμένου να αποκτήσει τον ποθητό σύζυγο, ποθητό όχι σαν άντρα αλλά σαν σύζυγο.
Όσον αφορά, τώρα, τη σχέση του ψέματος με τη βιντεοταινία και γενικότερα με το θέαμα, δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Διότι το θέαμα δεν είναι ζωή, είναι μια «ψεύτικη» ζωή, που ωστόσο, όταν το θέαμα είναι πράγματι τέχνη, μεταθέτει την κυρίως ειπείν ζωή σ’ άλλο επίπεδο, όπου το «ψέμα» της τέχνης γίνεται μια συγκλονιστική αλήθεια που κάνει αληθινότερη την κυρίως ειπείν ζωή. Χωρίς την τέχνη η ζωή μας θα ήταν μια βάναυση αλήθεια, εντελώς ανάξια να τη ζει κανείς στ’ αλήθεια.
Τέχνη εξ ορισμού είναι και οι πορνοταινίες, ακόμα και στην περίπτωση που ουδεμία σχέση έχουν με το αισθητικό γεγονός. Διότι, το πορνοφίλμ, που λανθασμένα λέγεται έτσι, αφού ουδεμία σχέση έχει με την πορνεία, δηλαδή με το επί χρήμασι εκδίδεσθαι, έχει να επιτελέσει έναν... παιδαγωγικό ρόλο, όπως κι ολόκληρη η τέχνη. Σου μαθαίνει πως αυτό που κάνεις εσύ σβήνοντας τα φώτα της κρεβατοκάμαρας όχι μόνο το κάνουν όλοι, αλλά και μερικοί, για λόγους επαγγελματικούς, το κάνουν κάτω από το φως των προβολέων σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες για την καλή λειτουργία της σεξουαλικότητας. Δεν είναι να ζηλεύει κανείς τους πορνοστάρ.
Μπορεί τα περισσότερα από τα πορνό να είναι γελοία απ’ όλες τις απόψεις, πάντως, αν μη τι άλλο σοβαρότερο, έμαθαν στους συζύγους πως δεν έχουν κανένα λόγο να σβήνουν το φως της κρεβατοκάμαρας ύστερα από δέκα χρόνια έγγαμου βίου και αναπαραγωγικού σεξ.
Αντίθετα, στο σεξ πρέπει να παίρνουν μέρος και τα μάτια, δηλαδή τα αισθητήρια όργανα της ευγενέστερης των αισθήσεων, και όχι μόνο τα απτικά νεύρα, δηλαδή τα όργανα της ατελέστερης των αισθήσεων, της αφής. Σίγουρα είναι περισσότερο ζώον αυτός που κάνει έρωτα στο σκοτάδι από εκείνον που έχει στην κρεβατοκάμαρα του έναν επαρκή φωτισμό. Αυτός που χρησιμοποιεί μόνο την αφή στο σεξ ενεργεί όπως τα ζώα.
Οι βιντεοταινίες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκλαΐκευση της οπτικής σημασίας του έρωτα. Όχι μόνο γιατί δεν νοείται φιλμ γυρισμένο στο σκοτάδι, αλλά και γιατί η ποικιλία των πλάνων χάρισε και μια ποικιλία στο μονότονο, σκοτεινό, έγγαμο σεξ, Πράγμα που σαφώς έπαιξε το ρόλο του στη βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους κουρασμένους από τα καθήκοντα, ανάμεσα στα οποία τα συζυγικά κατέχουν μια δεσπόζουσα θέση. Κι όταν μπλέκουμε τον έρωτα με το καθήκον, σκεφτόμαστε σαν κληρωτοί που πρέπει να εκτελέσουν το «καθήκον προς την πατρίδα». Όμως, το σεξ ως θέαμα μπορεί να λειτουργήσει και εντελώς ανάποδα: μπορεί να καθηλώσει το θεατή στο επίπεδο του ηδονοβλεψία και να επιβάλει έτσι μια διαστροφή. Και, ω του παραδόξου, τα πορνοφίλμ αντί να κάνουν τον ανερωτικό πιο ερωτικό, πολλαπλασίασαν τον ανερωτισμό του. Και στην κοινωνικά ή ψυχολογικά προσδιοριζόμενη μοναξιά πρόσθεσαν την αβυσσαλέα μοναξιά του ολοζώντανου ειδώλου που κινείται και δρα ως είδωλο μέσα στον εξ ορισμού νεκρό κόσμο των ειδώλων. Αντί να αυξηθούν, λοιπόν, οι ερωτικοί άνθρωποι, αυξήθηκαν οι αυνάνες, όπου ο ερωτικός σύντροφος είναι στην κυριολεξία του χεριού μας.
Το αρχαίο ελληνικό ρήμα οργάζω σημαίνει μαλακώνω, μαλάσσω, κάνω
κάτι απαλό. Συνεπώς η ανύπαρκτη στα αρχαία ελληνικά νεοελληνική λέξη οργασμός σημαίνει κατάσταση κατά την οποία κάτι γίνεται απαλό, μαλακό. Σπουδαίο πράγμα ο οργασμός, σ’ όλες τις παραλλαγές του. Εμάς του μελισσοκόμους για παράδειγμα εξ’ ίσου μας ενθουσιάζει και ο «οργασμός» της άνοιξης που κάνει τα μελισσάκια μας να «οργιάζουν».
Αν θέλαμε να δώσουμε στη νεοελληνική λέξη οργασμός το αρχαιοελληνικό περιεχόμενο που ορίζει το ρήμα οργάζω (μαλακώνω), αντί να λέμε οργασμός θα έπρεπε να λέμε μαλακία. Όμως, εννοιολογικά αυτή η λέξη περιορίζεται μόνο στις συνέπειες του «χειροποίητου» οργασμού. Που είναι βιβλική υπόθεση. Κατάγεται απ’ όσα λέει η Βίβλος για το δευτερότοκο γιο του Ιούδα, τον Αυνάνα. Ο οποίος προτιμούσε να ρίχνει το σπέρμα του στη γη κάθε φορά που έπρεπε να κάνει έρωτα με τη χήρα του αδερφού του, που υποχρεώθηκε να την παντρευτεί, σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, όταν εκείνος πέθανε. Ο μυθικός Αυνάν εφεύρε τον πραγματικό αυνανισμό για λόγους πεζούς και κάθε άλλο παρά ερωτικούς: δεν ήθελε να περάσει η δική του περιουσία στην οικογένεια του αδερφού του. Διότι, σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, τα παιδιά που γεννιούνται από τη χήρα του αδερφού σου, που υποχρεώθηκες να την παντρευτείς, δεν είναι δικά σου παιδιά αλλά του μακαρίτη του αδερφού σου.
Ο μύθος δηλώνει πως ο αυνανισμός που δίδαξε στην ανθρωπότητα ο Αυνάν, δηλαδή η ανάγκη για να κυριολεκτούμε, στην εποχή του Αυνάνα, ήταν μια οικονομική ανάγκη. Όπως στην εποχή μας. Σου επιτρέπει να εξοικονομήσεις τα χρήματα που θα έδινες στις πουτάνες. Με τις οποίες ο έρωτας δεν είναι ακριβώς συνουσία, δηλαδή η ένωση δύο ουσιών σε μία, αλλά σκέτη μαλακία.
‘Ελληνίδες, Έλληνες, ακολουθήστε το καλό παράδειγμα του Αυνάν και στην περίπτωση που προτίθεστε να λύσετε διά του γάμου το σεξουαλικό σας πρόβλημα. Ο γάμος δεν είναι ο φτηνότερος τρόπος για να λύσει κανείς το σεξουαλικό του πρόβλημα. Άσε που δεν το λύνει με επάρκεια.

Εξ’ ου και η σοφία της γαλλικής παροιμίας που λέει: αν θέλεις να έχεις ποικιλία στον έρωτα, κάν’ το κάπου κάπου και με τη γυναίκα σου.

Ρίχτα Τζιμάκο!