Μελισσοκομία στην Αυστραλία

Το παράσιτο βαρρόα είναι ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός της μέλισσας.
Πρωτοεμφανίστηκε κάπου στην Ινδία (όπου ήδη η εκεί μέλισσα έχει αναπτύξει φυσική αντίσταση) και εξαπλώθηκε ταχύτατα σε όλο σχεδόν τον κόσμο.
Πρόσφατα εμφανίστηκε και στη Νέα Ζηλανδία.
Οι Αυστραλιανές αρχές θορυβήθηκαν και κινητοποιήθηκαν. Πριν το πρόβλημα χτυπήσει την πόρτα τους φροντίζουν να το σταματήσουν. Είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν έχει προσβληθεί.
Διαβάστε στο κυριακάτικο άρθρο της "The Sunday Morning Herald" τον προβληματισμό του κ.Eric Whitby. Προσέξτε πως ο συνάδελφος μελισσοκόμος αντιλαμβάνεται ότι η μέλισσα δεν είναι το μέσον που του εξασφαλίζει το εισόδημα μόνο, αλλά συγχρόνως συμβάλλει στο φυσικό περιβάλλον που ζει μέσω της επικονίασης, αλλά και τη διαταραχή της διατροφικής αλυσίδας που θα επέλθει λόγω της αναγκαίας χρήσης φαρμάκων.
Στα καθ' ημάς, το κράτος δαπανά πόρους για να επιδοτεί χημικά ακαρεοκτόνα, ασυνείδητοι μελισσοκόμοι κάνουν χρήση των φαρμάκων αυτών, αλλά και άλλων πολλών, αλόγιστα και άκαιρα, ανενημέρωτοι καταναλωτές ενδιαφέρονται μόνο να μη "ζαχαρώνει" το μέλι.
Αδυνατεί η πολιτεία μας να κάνει το απλό και αυτονόητο. Οργανωμένη και καθολική, εποπτευόμενη από επιστήμονες θεραπεία, κατ' αρχήν σε όλη τη νησιωτική Ελλάδα, εξαφανίζοντας εκεί κατ' αρχήν το πρόβλημα. Επέκταση του προγράμματος στην ηπειρωτική Ελλάδα σε συνεννόηση με τις μελισσοκομικές οργανώσεις, καθώς οι μεταφορές που πραγματοποιούν οι μελισσοκόμοι δυσχεραίνουν την καθολική εφαρμογή του. Σε ένα χρόνο μέσα το μέλι θα έχει απαλλαχθεί από τα ακαρεοκτόνα τουλάχιστον, οι μελισσοκόμοι θα απαλλαγούν από το πρόβλημα αλλά και την οικονομική δαπάνη.
Ποιός θα παράγει και θα πουλάει τα φάρμακα όμως?

Την πληροφορία "αλίευσα" από το blog του συνάδελφου Propolis.

Ακούμε σύγχρονο Κώστα Χατζή από τα παλιά...