Χαλαρά

"ΜΟΝΟ όποιος δουλεύει σκληρά μια ζωή, από παιδί, μπορεί να εκτιμήσει ένα βιβλίο αξεπέραστο σαν «Το δικαίωμα στην τεμπελιά». Μικρός, το θεωρούσα βρισιά. Οχι πια! Τώρα, είναι τ' όνειρό μου να τεμπελιάσω. Επιτέλους! Και κάτι περισσότερο: ονειρεύομαι τον εαυτό μου να πλήττει αφάνταστα. Είναι μια κατάσταση που δεν έχω προλάβει να τη νιώσω ποτέ.

ΖΗΛΕΥΩ αυτούς που ψαρεύουν τσιπούρες με καλάμι απ' τα τρελά νερά του Ευρίπου στην παλιά γέφυρα της Χαλκίδας. Στέκονται ακίνητοι και μιλάνε μεταξύ τους κάθε τρία τέταρτα περίπου. «Τσιμπάει;» ρωτάει ο ένας. Επειτα από 3/4 της ώρας: «Κάτι τσιμπάει», ο άλλος του απαντάει.

ΖΩ με τέτοιο άγχος που ζοχαδιάζομαι όταν ο περιπτεράς βάζει το χέρι του στο συρτάρι νωχελικά για να μου δώσει ρέστα απ' τα τσιγάρα. Μπορώ να σκάσω όταν αναγκάζομαι να συναλλάσσομαι με αργόστροφους και βραδυκίνητους. Εχω μάθει να γίνονται όλα στο πιτς φιτίλι.

ΔΙΑΚΑΤΕΧΟΜΑΙ από ναπολεόντειο σύνδρομο: καταπιάνομαι πάντα με πέντ'-έξι πράγματα συγχρόνως. Προτιμώ να φορτωθώ κάτι εγώ, παρά να το κάνει ο άλλος με το πάσο του του αγίου π....ου ανήμερα. Μεγάλωσα με τη ρήση του συντρόφου Λένιν: «Χθες ήταν νωρίς, αύριο είναι αργά: Τώρα!».

ΚΑΤΑΝΤΗΣΑ να με κοροϊδεύει ο Βέγγος· δεν λέει! Βαρέθηκα να δουλεύω. Απεχθάνομαι τα πράγματα τα δημιουργικά. Κουράστηκα, παιδιά! Θέλω ν' απλώσω τις αρίδες μου και ν' αράξω. Να γίνω Σαλονικιός και να 'ναι όλα χαλαρά. Να βαριέμαι που ζω· πώς να το πω;

«ΜΗ διακόπτετε τις διακοπές μου» ήταν κάποτε ένα σύνθημα-ζωγραφιά στον τοίχο της ΑΣΟΕΕ. Είν' αλήθεια πως άργησα πολύ να το ενστερνιστώ, αλλά τώρα πια με εκφράζει ολοκληρωτικά.

ΕΝΩ διαβάζετε αυτές τις γραμμές, την έχω κάνει, έχω φύγει με το φουσκωτό για τα νησιά. Διόλου δεν θα με χάλαγε να 'μενα εκεί, να μην ξαναγύριζα πίσω στη δουλειά· κι ας ήμουν σε χειρότερη μοίρα οικονομικά."

Το παραπάνω κείμενο δεν είναι δικό μου, με εκφράζει όμως απόλυτα.

Το έγραψε ο Αντρέας Ρουμελιώτης στην Ελευθεροτυπία πριν μερικές μέρες δραπετεύοντας από τα δεσμά της πληρωμένης εργασίας.

Σε λίγες ώρες αρχίζει να μετράει ανάποδα και η δική μου απόδραση.

Γένημμα θρέμμα Σαλονικιός, παρ' όλα αυτά τη χάρη δεν την πήρα. Βέγγο με φωνάζανε, χαλάρωσε. Εγώ πάλι γκάζωνα παραπάνω.

Δεν είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρω ποτέ να χαλαρώσω. Πριν χρόνια αγόρασα ωραίες και αναπαυτικές πολυθρόνες κήπου, από αυτές που ξαπλώνεις και απολαμβάνεις τη μέρα να περνά. Ωραία, σκέφτηκα, θα την αράξω κάτω από τη σκιά της ελιάς, μουσική και επιτέλους θα καταφέρω να τελειώσω τη λίστα με τα προς ανάγνωση βιβλία. Άντεξα κάποιες ώρες για λίγες ημέρες. Η γάτα μας πολύ το εξετίμησε αυτό καθώς στην ελεύθερη πλέον πολυθρόνα μου έδινε μαθήματα τεμπελιάς. Το επόμενο καλοκαίρι οι πολυθρόνες δεν υπήρχαν στο σπίτι.

Δεν φεύγω με φουσκωτό, δεν είναι οι διακοπές που ονειρεύομαι. Με συγκινούν οι διακοπές σε ψηλά βουνά, έλατα και κέδρους, φαράγγια, ποτάμια, ατέλειωτες πεζοπορίες και δροσερά τρεχούμενα νερά να σε ξεδιψάν. Η Κρήτη διαθέτει τέτοιες συγκινήσεις. Μια γεύση τους πήρα τον περασμένο Νοέμβριο που βρέθηκα εκεί. Καθώς όμως η υπόλοιπη οικογένεια δεν συμμερίζεται τη δική μου τρέλα, με βλέπω κάτω από μιαν ομπρέλα δίπλα στο κύμα.

Θα προσπαθήσω να χαλαρώσω. Τα πετούμενά μου τα επισκέφτηκα χθες, δείχνουν ευτυχισμένα, καθώς τα ασπρίσματα στις κερήθρες μαρτυρούν καλή νεκταροέκκριση της βαμβακιάς.

Πριν τον δεκαπενταύγουστο θα είμαι πίσω και ακόμα δεν έχω σχεδιάσει τι θα κάνω μέχρι τις 27 που λήγει το ελευθέρας μου. Θέλω να πάω Χαλκιδική. Και Καρπενήσι. Μη ζηλεύετε τον ελεύθερο χρόνο μου, όλα τα πράγματα έχουν το τίμημά τους. Το έχω πληρώσει και το πληρώνω.

Η άδεια δεν είναι απολυτήριο λέγαμε στο στρατό.

Καλά να περνάτε.

Αθάνατος και αξιολάτρευτος Θανάσης.

Το Μικρό Σκαθάρι της Κυψέλης

Τα πράγματα μερικές φορές τρέχουν πιο γρήγορα απ' ότι ελπίζουμε, πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για το κακό. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε, θα έρθει να μας βρει μόνο του.
Η μέλισσα όπως ίσως γνωρίζετε διαθέτει μια μεγάλη σειρά από εχθρούς και ασθένειες.
Με πρώτο και καλύτερο τον άνθρωπο, όλοι εξετίμησαν το γλυκό δημιούργημά της και τη ζεστασιά της φωλιάς της.
Αυτόν που σίγουρα όλοι γνωρίζετε, μιας και έγινε ο σχετικός τηλεοπτικός χαμός, είναι ο κηρόσκωρος, μια μικρή πεταλουδίτσα η οποία εναποθέτει προς εκκόλαψη τα αυγά της στο φιλόξενο περιβάλλον της κερήθρας, την οποία και κατατρώγει. Σχετικό post θα βρείτε εδώ.
Αυτόν που ούτε εγώ γνώριζα, εξ ιδίας αντιλήψεως, παρά μόνον από βιβλία η διαδικτυακές αναφορές, ήταν το "Μικρό Σκαθάρι της Κυψέλης" (Small Hive Beetle, Aethina tumida).
Δυστυχώς γνωριστήκαμε πρόσφατα.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα εντοπίσει μόνο τους γνωστούς χρυσομπάμπουρες, αυτούς που μικροί τους δέναμε με κλωστή από το πόδι. Μετά βγήκαν τα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια.

Αντιγράφω από τον μελισσοκομικού ενδιαφέροντος διαδικτυακό τόπο Beenet.gr..." Έχει εξαπλωθεί σε πολλές περιοχές στον πλανήτη όπως στην Αυστραλία και την Αμερική. Αναφέρθηκε η παρουσία του στη Βόρεια Αφρική (Αίγυπτο), και από το 2004 στην Πορτογαλία. Στην Ελλάδα δεν έχει αναφερθεί ακόμη (καλοκαίρι 2005)". Ακολουθώντας την υπερσύνδεση μπορείτε να διαβάστε περισσότερα σχετικά.
Αν όντως το σκαθάρι που εντόπισα στις κυψέλες μου είναι το "Μικρό Σκαθάρι της Κυψέλης", έχω την εντύπωση ότι αποκτήσαμε έναν νέο και ιδιαίτερα ανθεκτικό εχθρό.
Το μόνο σημείο που το διαφοροποιεί με αυτό της φωτογραφίας αναφοράς, είναι οι λευκές βούλες που έχει στην πλάτη του.

Το μέγεθός του δεν επιτρέπει την τοποθέτηση διαφραγμάτων στις εισόδους, μιας και είναι περίπου ίδιο με αυτό των μελισσών.
Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, σκεφτείτε ότι το συγκεκριμένο που φωτογράφησα, το είχα ξεχασμένο 2-3 μέρες μέσα σε ένα άδειο βάζο, όταν το έβγαλα δεν έδειχνε να έχει ταλαιπωρηθεί καθόλου.
Διαθέτει ιδιαίτερα σκληρή πανοπλία, γερά και ...τρομακτικά (βλέπε photo) πόδια. Δεν νομίζω ότι το κεντρί της μέλισσας είναι ικανό να απειλήσει τη ακεραιότητά του.
Το μόνο παρήγορο σημείο είναι ότι το εντόπισα σε δύο αδύνατες από πληθυσμό κυψέλες (2-3 πλαισίων), μικροί αφεσμοί της περασμένης άνοιξης που τους διατηρώ κυρίως ως ρεζέρβες βασιλισσών.
Δεν το έχω εντοπίσει -ακόμα- σε δυνατή κυψέλη. Ίσως μια πιο επιμελής και επισταμένη επιθεώρηση να το άλλαξει και αυτό το δεδομένο.
Να βάλει ο Αγ. Εφραίμ το χέρι του (μιας και είναι δίπλα δηλαδή) γιατί δεν είδα καλό όνειρο χθες.

Στη φίλη τη Κλέλια ευχόμαστε ανέμελες διακοπές και από το πολύ καλό & ευαίσθητο blog της ακούμε την...ιστορία μιας καλομαθημένης γάτας.

Ο θάνατος του καπιταλισμού

"Ο θάνατος του καπιταλισμού δεν θα είναι το αποτέλεσμα μιας μαχαιριάς στην καρδιά, θα προκύψει από ένα εκατομμύριο τσιμπήματα μέλισσας. Αυτά τα τσιμπήματα είμαστε εμείς."

John Holloway

απο το melissaki