Η Κρυφή Ζωή των Μελισσών - Η Ταινία

Εν μέσω της συνεχιζόμενης οικονομικής (μόνο?) καταιγίδας και της επιβεβαίωσης των συνταγών του νεοφιλελευθερισμού (ξέρετε εσείς, αυτορυθμιζόμενες αγορές, λιγότερο κράτος κλπ κλπ), ας κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα από την αγωνιώδη αναζήτηση της ασφαλούς τράπεζας προς κατάθεσιν του κομποδέματός μας (υπάρχει ασφαλής 100% τράπεζα αλλά περιμένω να δω τον πρώτο επίσημο αξιωματούχο που θα την αναφέρει) και ας καταφύγουμε στο θαυμαστότερο θαύμα του κόσμου τούτου, τον κινηματογράφο.
Μέσω του κινηματογράφου το παραμύθι μπήκε για τα καλά στην πραγματική ζωή μας, και η πραγματική ζωή μας γίνεται ολοένα και περισσότερο μυθική.
Η μίζερη πραγματικότητα είναι ισχυρότερη και από την πιο πλούσια φαντασία. Η ζωή δεν είναι φανταστική. Φανταστικά είναι τα φιλμ ακόμα και τα πιο ρεαλιστικά.
Τον κόσμο τον δημιούργησε η φαντασία: δεν μπορείς να φτιάξεις τίποτε το καινούριο αν προηγουμένως δεν φανταστείς το σχήμα του, τη λειτουργία του, τη χρήση του. Τον Θεό τον δημιούργησε και αυτόν η ανθρώπινη φαντασία, τούτη η υπέρτατη θεότητα που κάνει το θαύμα της δημιουργίας του κόσμου να διαρκεί στο διηνεκές.

Το βιβλίο της Σου Μανκ Κιντ αποτέλεσε ένα από τα πρώτα θέματα των αναρτήσεων αυτού του ιστολογίου.
Η Κρυφή Ζωή των Μελισσών έχει μια σπάνια σοφία για τη ζωή. Για τις μητέρες, τις κόρες, τις γυναίκες της ζωής μας που έγιναν οι πραγματικές μητέρες μας. Είναι μια αξιοπρόσεκτη ιστορία της θείας δύναμης των γυναικών και της δύναμης της αγάπης.

Η ιστορία αφορά στη μικρή Lily η οποία ζει με τον σκληρό και άκαμπτο πατέρα της. Η Lily ζει με τη θολή και βασανιστική ανάμνηση του θανάτου της μητέρας της όταν η ίδια ήταν σε ηλικία 4 ετών. Η μόνη της συντροφιά, η Rosaleen. Η Rosaleen είναι μαύρη. Είναι εγκάρδια, γλυκιά και συνάμα άγρια. Μέσα από ρατσιστικού περιεχομένου καταστάσεις, οι δύο γυναίκες θα βρεθούν κυνηγημένες στην πόρτα τριών παράξενων μελισσοκόμων αδερφών (γυναικών). Μέσα στο μαγικό και κρυφό κόσμο των μελισσών η μητρική απώλεια και η προδοσία, η ενοχή και η συγχώρεση θα περιπλέξουν σε μια ιστορία που θα οδηγήσει τη Lily σε αυτό που ψάχνει απεγνωσμένα η καρδιά της.

Το Best Seller του 2002 μεταφέρεται στον κινηματογράφο από τη σκηνοθέτη Gina Rrince-Bythewood. Η ηθοποιός Dakota Fanning ενσαρκώνει το ρόλο της μικρής Lily και η Queen Latifah αυτόν της Όγκαστ (August). Αποτελούν τους δυο σημαντικότερους χαρακτήρες του έργου.



Η Julian Wooten ανακάλυψε ξαφνικά το Χόλυγουντ και το κινηματογράφο όταν η παραγωγή της ταινίας της ζήτησε να νοικιάσει μέρος από παλιό μελισσοκομικό εξοπλισμό γαι τις ανάγκες του έργου. Στη συνέχεια ανέλαβε το ρόλο του τεχνικού συμβούλου καθώς δεν είναι λίγες οι σκηνές όπου οι ηθοποιοί εμφανίζονται να χειρίζονται τα μελισσοσμήνη.
Στα ενδιαφέροντα που αναφέρει η Julian Wooten στο ABJ (απ' όπου και οι πληροφορίες) είναι η ανάγκη "μεταφραστή" καθώς όπως αναφέρει δεν μιλούσε ...Χολυγουντιανά και αντιμετώπιζε πρόβλημα στο να κατανοήσει το καστ μια μελισσοκόμο της Νότιας Καρολίνας.
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει ότι τα γυρίσματα έγιναν κυρίως χειμερινούς μήνες, όχι και τόσο κατάλληλους για μελισσοκομία. Για το σκοπό αυτό κατασκευάστηκε ένα θερμοκήπιο με συνθήκες κατάλληλες για μέλισσες και ηθοποιούς. Δεν δημιούργησαν μόνο τις συνθήκες αλλά και το ντεκόρ, καθώς μεσ' το καταχείμωνο δεν υπήρχαν φυσικά λουλούδια. Προμηθεύτηκαν λοιπόν τεχνητά φυλλώματα και λουλούδια με τα οποία δημιούργησαν το "ανοιξιάτικο" περιβάλλον.
Η ιστορία αναφέρει και την ύπαρξη ενός παλιού μελισσοκομείου. Δεν υπήρχε αλλά κατασκευάστηκε από την αρχή και "παλαιώθηκε" στη συνέχεια.
Η επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας βρίσκεται εδώ.
Φυσικά και δηλώνει ενθουσιασμένη από τη συμμετοχή της στην ταινία, δεν παραλείπει δε να αναφέρει την πεποίθησή της ότι η ταινία θα ευαισθητοποιήσει το κόσμο σχετικά με την ωφελιμότητα και την σπουδαιότητα αυτού του εντόμου για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Ένα περιβάλλον το οποίο στο όνομα του κέρδους δηλητηριάζει και αφανίζει τις μέλισσες.

Η αρμόζουσα θέση για τη φαντασία δεν είναι η εξουσία, είναι η τέχνη. Που μπορεί να ασκήσει έμμεση εξουσία δια του φανταστικού και έτσι να επιδράσει πάνω στο πραγματικό. Και μέχρι να ολοκληρωθεί τούτη η επίδραση και να γίνει ο κόσμος τόσο καλός όσο θα απαιτούσε η φαντασία, η τέχνη θα συνεχίσει να παίζει το ρόλο της. Και εντελώς ιδιαίτερα ο κινηματογράφος. Που ευτυχώς που υπάρχει: αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. (Βασ. ραφαηλίδης)


Απολαύστε την Jennifer Hudson στο τραγούδι για την κρυφή ζωή των μελισσών. Το διαφημιστικό μήνυμα που προηγείται μας θυμίζει ότι όλα σε αυτήν τη ζωή έχουν ένα κόστος.