Η Πίτα του Κηφήνα

Μπορεί να καθυστέρησε λίγο, αλλά την Κυριακή που μας πέρασε ο "Κηφήνας" είχε προγραμματίσει να κόψει την πίτα του. Οι συζητήσεις, όπως ήταν φυσικό, περιστρέφονταν στα γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μελισσοκόμος. Ασθένειες, Κλοπές.
Ο σύλλογός μας απαρτίζεται κυρίως από μέλη που ασκούν τη μελισσοκομία ερασιτεχνικά και από μεράκι. Εμφανής είναι σε κάθε συγκέντρωση η διαφορά απόψεων γύρω από την άσκηση της τέχνης και κυρίως η φιλοσοφία, ας μου επιτραπεί ο όρος, στη διαχείριση ενός ζωντανού οργανισμού.
Το βέβαιο είναι ότι από ανάλογες συγκεντρώσεις πάντα βγαίνει κανείς σοφότερος. Από κάθε άποψη.
Η σημαντικότερη απόφαση που λάβαμε προχθές αφορούσε στη διαμόρφωση του ακινήτου που μας έχει παραχωρήσει ο Δήμος της Ν. Μάκρης για τη στέγαση του Συλλόγου. Μια πρώτη καταγραφή των απαιτούμενων εργασιών θα γίνει αύριο.
Σύντομα ο Σύλλογος θα έχει το δικό του στέκι!

Την πίτα τώρα, τιμής ένεκεν, την έκοψε ο "επίτιμος", ο αρχαιότερος των μελισσοκόμων στο Σύλλογο, ίσως και στην ευρύτερη περιοχή απ' όσο γνωρίζω. Ο μπάρμπα-Γιώργης. Στάθηκε και τυχερός καθώς κέρδισε το ένα εκ των δύο καπνιστηριών αφού προηγουμένως είχε βρει το φλουρί. Να είναι πάντα υγιής!



Σήμερα θα ακούσουμε Τρύπες.
Ο Γιώργος, μπασίστας στο συγκρότημα, μπορώ να πω πως είναι ο άνθρωπος που με έμαθε να ακούω μουσική. Ήταν η χρυσή εποχή των πειρατικών σταθμών. Με τον Μπάμπη (κιθαρίστας) ήμασταν συμμαθητές. Οι Τρύπες είναι ένα κομμάτι της νιότης μου.