CCD & Θηλυκοποίηση

Το ένα τρίτο των μελισσοσμηνών στην Αμερική ήδη έχει χαθεί. Η Ευρώπη ακολουθεί με αντίστοιχα νούμερα και κανείς ακόμα δεν δεν μπορεί να πει το γιατί.Οι απόψεις πολλές, οι έρευνες παίρνουν και δίνουν, σενάρια για την ευθύνη των κεραιών των κινητών τηλεφώνων (λες και δεν κατακλύζεται ο αέρας από χιλιάδες άλλα ραδιοκύματα έτσι κι αλλιώς) και άλλα πολλά έχουν γραφτεί και συζητηθεί.

Ο χειμώνας που πέρασε ήταν ο πιο καταστροφικός και για τα δικά μου μελισσοσμήνη. Με απώλειες άνω του 60% τρέμω και μόνο στην ιδέα να επαναληφθεί.

Όλους αυτούς τους μήνες προσπάθησα να ανιχνεύσω τα λάθη που πιθανών έκανα στη μελισσοκομική μου πρακτική. Τι ήταν αυτό που εξολόθρευε δυνατά μελισσοσμήνη από τη μια μέρα στην άλλη?

Διάβασα και διαβάζω εκατοντάδες άρθρα, συζητώ σε κάθε ευκαιρία με εμπειρότερους μελισσοκόμους στην προσπάθειά μου να πλησιάσω στο αίτιο του προβλήματος.

Το σύνολο των ερευνών των ειδικών επιστημόνων αναφέρουν ασυνήθιστη αύξηση αλλά και συνύπαρξη του συνόλου σχεδόν των μελισσοκομικών ασθενειών στα καταρρέοντα μελισσοσμήνη. Θεωρώ ότι είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο. Οι μέλισσες (όπως και όλα τα έμβια όντα) για εκατομμύρια χρόνια συνυπήρχαν με τις ασθένειές τους. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα λειτουργούσε και προσαρμοζόταν. Μιλώ για ανοσοποιητικό καθώς είναι εξακριβωμένο ότι δεν ευθύνεται το βαρρόα στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Ασφαλώς το βαρρόα ήταν και είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, πρωτόγνωρο για τη μέλισσα ή οποία ακόμα αδυνατεί να το διαχειριστεί μόνη της. Με τον έναν ή άλλο (το "άλλο" έχει σχέση με αυτά που θα γράψω παρακάτω) τρόπο όμως, οι μελισσοκόμοι το αντιμετωπίζουν. Θεωρώ λοιπόν ότι θα πρέπει να ψάξει κανείς στα αίτια που εξασθενούν το αναπαραγωγικό σύστημα των μελισσών.Δύο, κυρίως, παράγοντες πιθανών ευθύνονται γι αυτό. Η διατροφή και τα εντομοκτόνα. Τα μεταλλαγμένα τα εντάσσω στη διατροφή.

Το πρώτο που θα μάθει κανείς όταν ξεκινήσει τη μελισσοκομία είναι ότι η βασίλισσα, σε αντίθεση με την εργάτρια που ζει από 30 μέρες έως 6-7 μήνες, ζει έως και 4 ή και 5 χρόνια.

Όταν λέμε ότι ζει μια βασίλισσα, υπονοούμε φυσικά ότι ωοτοκεί. Κατά τα γνωστά, μια βασίλισσα την Άνοιξη ωοτοκεί μέχρι και 3.000 αυγά την ημέρα! Δυο με τρεις φορές το βάρος της! Με απλούς υπολογισμούς θα υπολογίσουμε μερικά εκατομμύρια αυγά κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Εδώ λοιπόν έρχεται η παρατήρηση η δική μου. Ποιος μελισσοκόμος μπορεί να μας πει με ασφάλεια ότι έχει μελίσσι με βασίλισσα 5 ή και 4-3 ετών? Όταν λέω με ασφάλεια, εννοώ συστηματικό και οργανωμένο μελισσοκόμο που μαρκάρει τις βασίλισσες και κρατά στατιστικά στοιχεία.

Η δική μου εμπειρία λέει ότι στο χρόνο σχεδόν πάνω ή οι μέλισσες οι ίδιες θα αντικαταστήσουν τη βασίλισσα ή ο μελισσοκόμος, καθώς η απόδοσή της δεν είναι ικανοποιητική.

Τις πταίει?

Κατ' εμέ, ο ...παρεξηγημένος κηφήνας. Δεν φταίει επειδή είναι τεμπέλης. Έχασε τη λίμπιντό του σύντροφοι. Μας τον πουστέψανε. Καμιά βασίλισσα δεν γονιμοποιείται σωστά. Και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από μια κακογαμημένη γυνή (ισχύει και για το ανθρώπινο βασίλειο).

Τις αιτίες της ανικανότητας του κηφήνα (αναφέρομαι στην ποιότητα του σπέρματος φυσικά και όχι σε στυτική δυσλειτουργία) θα τις ψάξουμε, που αλλού? στη διατροφή του.

Το σύνολο των απαραίτητων στοιχείων για τη διατροφή τους οι μέλισσες το λαμβάνουν μέσω της γύρης. Εκεί θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τις αιτίες του προβλήματος.

Ένας συνδυασμός των γνωστών περιβαλλοντικών προβλημάτων με παράλληλη αύξηση των χημικών ουσιών που ο οργανισμός των έμβιων όντων εκλαμβάνει ως οιστρογόνα, οδηγεί με γοργά βήματα στη θηλυκοποίηση των πάντων. Δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση ούτε το σπέρμα των φυτών (γύρη) ούτε το σπέρμα των κηφήνων. Δεν πρέπει να μας παραξενεύει το ότι οι κύριες ουσίες που το ανθρώπινο σώμα εκλαμβάνει ως οιστρογόνα είναι τα εντομοκτόνα, τα πλαστικά και τα λιπάσματα.

Οι παραπάνω ουσίες λειτουργούν ως αντισυλληπτικά στους θηλυκούς οργανισμούς και θηλυκοποιούν τους αρσενικούς. Το συνδυασμό αυτό εκτός από τις οθόνες μας δυστυχώς τον βλέπουμε και στις κυψέλες μας.

Όπως αναφέρει ο κος Ζουπάνος (χειρουργός, παιδοουρολόγος), "Η θηλυκοποίηση του περιβάλλοντος προφανώς επηρεάζει και τον ψυχισμό-σεξουαλική συμπεριφορά του ανδρός. Με την παρουσία των ουσιών «oestrogelike» μειώνεται η επιθυμία για το άλλο φύλο, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά των ανδρών να είναι πια ουδέτερη ή ακόμα και ομοσεξουαλική".

Καθώς λοιπόν το σύνολο σχεδόν των καλλιεργούμενων αλλά και των αστικών εκτάσεων ψεκάζεται με "πουστόνιο" θα είχε ενδιαφέρον το σχόλιο κάποιων συναδέλφων που διατηρούν μελισσοσμήνη μακρυά από τον "πολιτισμό", σε μη καλλιεργούμενες, μη ψεκαζόμενες περιοχές.

Σύντροφοι μελισσοκόμοι! Όχι στο πουστόνιο. Μην βάζετε εντομοκτόνα στα μελίσσια σας.

Εμπρός στον αγώνα για βαρβάτους κηφήνες!