Σανίδα πτήσης και Παραπλάνηση

Η εξάσκηση της μελισσοκομίας απαιτεί φυσικά ορισμένες εξειδικευμένες γνώσεις κυρίως πάνω στη βιολογία της μέλισσας και περισσότερο στους μελισσοκομικούς χειρισμούς.

Σύντομα ο νέος μελισσοκόμος ανακαλύπτει ότι εξ' ίσου απαραίτητο είναι να διαθέτει και την απαιτούμενη κλίση στις τεχνικές εργασίες, κατά το κοινώς λεγόμενο "να πιάνουν τα χέρια του".

Από καιρό είχα κατά νου να κατασκευάσω τις σανίδες πτήσης που παρακάτω θα εξηγήσω το ρόλο και τη συμμετοχή τους στην παραπλάνηση.

Οι μέλισσες όπως ήδη γνωρίζετε (αν έχετε διαβάσει αυτό post) πετούν ακατάπαυστα και μάλιστα κάποιες φορές ιδιαίτερα μεγάλες αποστάσεις για να επιστρέψουν, φορτωμένες στην κυριολεξία, με τις απαραίτητες προμήθειες. Γνήσια σοσιαλιστική κοινωνία και όχι της πράσινης ή άλλης παραλλαγής.

Ο χώρος που έχουν για να "προσγειωθούν" στο τέλος αυτού του ιδιαίτερα κοπιαστικού ταξιδιού, είναι ιδιαίτερα μικρός, ειδικά όταν η φύση χαρίζει απλόχερα και ο ρυθμός απογειώσεων και προσγειώσεων είναι αυξημένος. Η κούραση τότε, πολλές φορές, θα αναγκάσει σε "ανώμαλη" προσγείωση στη βάση, της συνήθως, υπερυψωμένης κυψέλης και θα χρειαστεί δεύτερη και τρίτη προσπάθεια ώστε να περάσει την είσοδο. Η παραπάνω ενέργεια που θα απαιτηθεί θα μεταφραστεί σε λιγότερο μέλι και πρόωρο τέλος της ήδη μικρής, σε διάρκεια, ζωής της μέλισσας.

Η λύση είναι η επιμήκυνση της επιφάνειας του χώρου προσγείωσης. Η απαραίτητη ξυλεία αγοράστηκε, και αφού κόπηκε στις διαστάσεις που έπρεπε ακολούθησε η τοποθέτηση των απαραίτητων στηριγμάτων. Εκτός από πολυτεχνίτης, ο μελισσοκόμος πρέπει να είναι δημιουργικός και να αυτοσχεδιάζει.

Έτοιμα και τα στηρίγματα που θα προσαρμόσουν την προέκταση στην υπάρχουσα βάση.

Αν αναρωτιέστε γιατί δεν κατασκευάζονται από την αρχή οι κυψέλες με φαρδιά βάση, αυτό συμβαίνει γιατί στις μεταφορές ο χώρος είναι πολύτιμος. Σε στατικά μελισσοκομία θα ήταν εφικτό. Σχετικά με τις μεταφορές θα τα πούμε σε άλλο post, σύντομα μάλιστα καθώς η πρώτη του έτους στο Άργος ήδη "ψήνεται".

Ακολουθεί ο χρωματισμός τους ο οποίος θα βοηθήσει στην αποτροπή της παραπλάνησης. Τι είναι πάλι τούτο θα πείτε?
Οι μέλισσες έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το ένστικτο του προσανατολισμού. Γνωρίζουν την ακριβή θέση της κυψέλης τους ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες πανομοιότυπες. Χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό από χημικό σημάδεμα (βλέπε εδώ) και ενσωματωμένο GPS με τη βοήθεια του ήλιου και την πόλωση του φωτός. Πλησιάζοντας την κυψέλη αυτό που θα τις οδηγήσει με ακρίβεια στη κυψέλη τους και όχι στου γείτονα, είναι η θέση και ο προσανατολισμός της κυψέλης, φυσικά χαρακτηριστικά αυτής (χρώμα, μέγεθος), άλλα φυσικά σημάδια ( δέντρα, μεγάλες πέτρες κλπ). Καθώς πολλές φορές οι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούν τον ίδιο χρωματισμό για τις κυψέλες τους (όπως και γω) και η έλλειψη χώρου τους αναγκάζει να τις τοποθετούν κοντά τη μια δίπλα στην άλλη, αρχίζει το φαινόμενο της παραπλάνησης. Οι μέλισσες θα προσγειωθούν ευκολότερα στις μπροστά σειρές και μάλιστα στα άκρα αυτών.

Οι κυψέλες αυτές θα ενισχυθούν σε πληθυσμό και προμήθειες σε βάρος των άλλων, αφού οι φορτωμένες με προμήθειες μέλισσες, σε αντίθεση με αυτές που έρχονται με "άδεια χέρια", γίνονται ευπρόσδεκτες σε όλες τις κυψέλες. Ευπρόσδεκτοι σε όλες τις κυψέλες γίνονται και οι κηφήνες.

Ο χρωματισμός της προέκτασης θα δώσει ένα επιπλέον σημάδι και μάλιστα μπροστά ακριβώς στην είσοδο της κυψέλης, στις μέλισσες, ώστε να βρουν με μεγαλύτερη επιτυχία το σπίτι τους.

Ευτυχισμένες πλέον οι μέλισσες απολαμβάνουν τον ανοιξιάτικο ήλιο και ο μελισσοκόμος τις κατασκευές του.