Πορτοκαλιά

Το άρωμα που αναδύεται τις μέρες αυτές από τα άνθη της πορτοκαλιάς είναι μεθυστικό. Ήδη οι πιο πρώιμες ποικιλίες του κήπου μου έχουν ανθήσει ενώ σε κάποια ακόμα δέντρα υπάρχουν ιδιαίτερα γλυκά και ζουμερά πορτοκάλια.
Η ευωδία αυτή δεν αφήνει αδιάφορες φυσικά τις μέλισσες.
Μόλις η θερμοκρασία της μέρας το επιτρέψει ένα χαρούμενο βουητό σκεπάζει τα δέντρα.
Νεαρές εργάτριες απομυζούν και την τελευταία υποψία νέκταρος (κλίνεται?) από τα άνθη.
Ούτε τα μισόκλειστα άνθη μπορούν να αντισταθούν.

Να και ένας βομβίνος με νευρικό και θορυβώδες πέταγμα. (Έχω την εντύπωση ότι ανακάλυψα την φωλιά τους στη ρίζα της ελιάς του κήπου μας. Έχει μπει στην παρατήρηση και θα επανέλθω).

Το πορτοκαλόμελο είναι ιδιαίτερα εύγευστο και αρωματικό, κάπως υδαρό, ελαφρά ξανθό και κρυσταλλώνει ταχύτατα και το χρώμα του γίνεται λευκό.
Δεν προτιμάται από τους καταναλωτές (είναι 5ο σε προτίμηση ανάμεσα σε 8 αμιγή Ελληνικά μέλια) καθώς δεν είμαστε ενημερωμένοι για την αξία του. Θα έλεγα ότι μάλλον η χαμηλή πυκνότητά του ευθύνεται γι' αυτό.
Είναι μεγάλης βιολογικής αξίας, αποδίδει 3299Kcal, είναι κατάλληλο για διαβητικούς, έχει βακτηριοστατικές έως και βακτηριοκτόνες ιδιότητες καθώς και ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.
Την περίοδο της ανθοφορίας της πορτοκαλιάς οι μέλισσες χτίζουν κερήθρες ακατάπαυστα, και θα το διαπιστώσετε παρακάτω. Ένα φύλλο κεριού μπορεί να μετατραπεί κυριολεκτικά σε μια νύχτα σε πλήρη και καλοσχηματισμένη κερήθρα. Είναι η πρώτη και καλύτερη ευκαιρία για ανανέωση των κηρηθρών των μελισσοκόμων.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι της τελευταίας επιθεώρησης του προηγούμενου Σαββατοκύριακου. Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις βλέπετε δεν επιτρέπουν πιο συχνές επιθεωρήσεις που είναι απαραίτητες αυτόν τον καιρό, κάτι και η κακή εκτίμηση για τη δυναμικότητα του μελισσιού και να το αποτέλεσμα.
Η αλυσίδα που σχηματίζουν οι ακροβάτριες αυτές μέλισσες είναι η αρχή της διαδικασίας κτισίματος στον κενό χώρο που βρίσκεται διαθέσιμος στην κυψέλη.
Στην επόμενη κυψέλη τα πράγματα είχαν προχωρήσει κάπως περισσότερο.

Στην μεθεπόμενη δε...
Όπως βλέπετε εδώ η προκομμένη η βασίλισσα ήδη άφησε τα αυγά της. Αυτό που βλέπετε είναι αυγό μιας μέρας. Την πρώτη μέρα το αυγό στέκεται όρθιο στο βάθος του κελιού, την τρίτη έχει πλαγιάσει.
Εδώ έχει γεννήσει πριν 4-5 μέρες καθώς ήδη έχει εκκολαφθεί και το σκουληκάκι πλέει ευτυχισμένο στο βασιλικό πολτό (η ουσία που γυαλίζει στο βάθος).
Όπως έχω ήδη αναφέρει, η πρώτη μεταφορά του έτους στους πορτοκαλεώνες του Άργους ετοιμάζεται, μαζί με τα προβλήματά της (ραντίσματα και κλοπές) αλλά γι' αυτά θα τα πούμε μιαν άλλη μέρα.

Η μάγισσα των χρωμάτων και αρωμάτων μου έδωσε καλή ιδέα και την επαναλαμβάνω.
Τραγουδάκι ιδιαίτερα αγαπημένο από τον επίσης αγαπητό Νικόλα Παπάζογλου. Ζωντανή παράσταση το περασμένο φθινόπωρο την οποία ηχογράφησα και σας χαρίζω 3 λεπτά της. Το σύνολο της συναυλίας...on request.

Φυτοφάρμακα

Τα περισσότερα πυρηνόκαρπα δέντρα (ροδακινιές, κορόμηλα, δαμάσκηνα) αυτήν την εποχή είναι στην πλήρη άνθησή τους.

Διάβαζα τις προάλλες σε forum μελισσοκομικού ενδιαφέροντος ότι παρατηρούνται μαζικές απώλειες πληθυσμού μελισσών στον κάμπο της Ημαθίας.

Για προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους βρέθηκα την προηγούμενη βδομάδα στη Βέροια, απ' όπου και το υλικό που ακολουθεί.

Περνώντας κανείς έξω από την Αλεξάνδρεια (Γιδάς για τους ντόπιους), απολαμβάνει το θέαμα των ανθισμένων δέντρων. Ένα ροζ πέπλο έχει καλύψει τη γη σε μεγάλη έκταση.

Υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν η χαρά της μέλισσας. Δυστυχώς και οι δικές μου παρατηρήσεις επιβεβαίωσαν ότι τα φυτοφάρμακο "πάει σύννεφο".

Στο δρόμο για το χωράφι μας (φυτεμένο πια με λεύκες οι οποίες σου επιτρέπουν να το "παίζεις" αγρότης από την Αθήνα σε αντίθεση με τις ροδακινιές που απαιτούν πολλαπλές εργασίες) σταμάτησα και παρατήρησα πολλές φάρμες.

Ο καιρός ήταν ιδανικός. Θερμοκρασία υψηλή, ηλιοφάνεια, άπνοια. Φυσιολογικά ο τόπος έπρεπε να βουίζει από έντομα.

Ούτε για δείγμα.

Μοναδικοί φτερωτοί επισκέπτες δυο κουνούπια που απολάμβαναν τη συνεύρεση στην αγκαλιά ενός άνθους.

Σταμάτησα και σε άλλα χωράφια με τις ίδιες όμως παρατηρήσεις.

Επιστρέφοντας το μάτι μου έπεσε σε μια μισοκατεστραμμένη πινακίδα.

Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και άρχισα να περιεργάζομαι τα δέντρα. Γνώριμα βουητά ακουστήκαν. Αρκετές μέλισσες πετούσαν στα άνθη μαζεύοντας κυρίως γύρη.

Προσέξτε με τι όρεξη δουλεύει η "ταμαχκιάρα", όπως θα έλεγε γιαγιά μου, μέλισσα.

Δεν είμαι σίγουρος αν ο συγκεκριμένος αγρότης εφάρμοζε βιολογική καλλιέργεια (σίγουρα δεν είναι απόλυτα εφικτό όταν όλοι οι υπόλοιποι τριγύρω ραντίζουν χημικά) μιας και δεν εντόπισα τις γνωστές παγίδες, πάντως το χωράφι του ήταν το μοναδικό που το επισκέπτονταν μέλισσες.

Οι ροδακινιές ραντίζονται λίγο πριν την άνθηση με μυκητοκτόνα για την πρόληψη ενός μύκητα που "σγουραίνει" τα φύλλα, του εξώασκου.

Το χημικό που χρησιμοποιείται λέγεται Ζιράμ, το οποίο όπως λέει και η ετικέτα του είναι "σχετικά μη τοξικό για τις μέλισσες".

Έχω την υποψία όμως ότι οι γεωργοί προσθέτουν το εντομοκτόνο Παραθείο για την πρόληψη του "ανθοκόπτη", ουσία η οποία είναι ιδιαίτερα μελισσοτοξική.

Σε συζήτηση με καλλιεργητές, και στην απορία μου για το πως γίνεται η επικονίαση των ανθών μιας και αυτά είναι εντομόφιλα, πληροφορήθηκα ότι οι καινούριες ποικιλίες είναι αυτογόνιμες και λιγότερο εξαρτημένες από τα έντομα.

Στην Αμερική όπως έχω ξαναπεί η κυριότερη πηγή εσόδων των μελισσοκόμων είναι η ενοικίαση μελισσοσμηνών για επικονίαση καλλιεργειών. Στην πατρίδα μας θα πρέπει να "κατασκευάσουμε" ειδική ράτσα μέλισσας απρόσβλητη στα χημικά φυτοφάρμακα.

Πριν γίνω μελισσοκόμος ήμουν ραδιοπειρατής στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης, ως Μουσικός Γαλαξίας. Και επειδή του χούι πάντα φεύγει τελευταίο, ορίστε και ένα άσμα.

Σανίδα πτήσης και Παραπλάνηση

Η εξάσκηση της μελισσοκομίας απαιτεί φυσικά ορισμένες εξειδικευμένες γνώσεις κυρίως πάνω στη βιολογία της μέλισσας και περισσότερο στους μελισσοκομικούς χειρισμούς.

Σύντομα ο νέος μελισσοκόμος ανακαλύπτει ότι εξ' ίσου απαραίτητο είναι να διαθέτει και την απαιτούμενη κλίση στις τεχνικές εργασίες, κατά το κοινώς λεγόμενο "να πιάνουν τα χέρια του".

Από καιρό είχα κατά νου να κατασκευάσω τις σανίδες πτήσης που παρακάτω θα εξηγήσω το ρόλο και τη συμμετοχή τους στην παραπλάνηση.

Οι μέλισσες όπως ήδη γνωρίζετε (αν έχετε διαβάσει αυτό post) πετούν ακατάπαυστα και μάλιστα κάποιες φορές ιδιαίτερα μεγάλες αποστάσεις για να επιστρέψουν, φορτωμένες στην κυριολεξία, με τις απαραίτητες προμήθειες. Γνήσια σοσιαλιστική κοινωνία και όχι της πράσινης ή άλλης παραλλαγής.

Ο χώρος που έχουν για να "προσγειωθούν" στο τέλος αυτού του ιδιαίτερα κοπιαστικού ταξιδιού, είναι ιδιαίτερα μικρός, ειδικά όταν η φύση χαρίζει απλόχερα και ο ρυθμός απογειώσεων και προσγειώσεων είναι αυξημένος. Η κούραση τότε, πολλές φορές, θα αναγκάσει σε "ανώμαλη" προσγείωση στη βάση, της συνήθως, υπερυψωμένης κυψέλης και θα χρειαστεί δεύτερη και τρίτη προσπάθεια ώστε να περάσει την είσοδο. Η παραπάνω ενέργεια που θα απαιτηθεί θα μεταφραστεί σε λιγότερο μέλι και πρόωρο τέλος της ήδη μικρής, σε διάρκεια, ζωής της μέλισσας.

Η λύση είναι η επιμήκυνση της επιφάνειας του χώρου προσγείωσης. Η απαραίτητη ξυλεία αγοράστηκε, και αφού κόπηκε στις διαστάσεις που έπρεπε ακολούθησε η τοποθέτηση των απαραίτητων στηριγμάτων. Εκτός από πολυτεχνίτης, ο μελισσοκόμος πρέπει να είναι δημιουργικός και να αυτοσχεδιάζει.

Έτοιμα και τα στηρίγματα που θα προσαρμόσουν την προέκταση στην υπάρχουσα βάση.

Αν αναρωτιέστε γιατί δεν κατασκευάζονται από την αρχή οι κυψέλες με φαρδιά βάση, αυτό συμβαίνει γιατί στις μεταφορές ο χώρος είναι πολύτιμος. Σε στατικά μελισσοκομία θα ήταν εφικτό. Σχετικά με τις μεταφορές θα τα πούμε σε άλλο post, σύντομα μάλιστα καθώς η πρώτη του έτους στο Άργος ήδη "ψήνεται".

Ακολουθεί ο χρωματισμός τους ο οποίος θα βοηθήσει στην αποτροπή της παραπλάνησης. Τι είναι πάλι τούτο θα πείτε?
Οι μέλισσες έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το ένστικτο του προσανατολισμού. Γνωρίζουν την ακριβή θέση της κυψέλης τους ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες πανομοιότυπες. Χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό από χημικό σημάδεμα (βλέπε εδώ) και ενσωματωμένο GPS με τη βοήθεια του ήλιου και την πόλωση του φωτός. Πλησιάζοντας την κυψέλη αυτό που θα τις οδηγήσει με ακρίβεια στη κυψέλη τους και όχι στου γείτονα, είναι η θέση και ο προσανατολισμός της κυψέλης, φυσικά χαρακτηριστικά αυτής (χρώμα, μέγεθος), άλλα φυσικά σημάδια ( δέντρα, μεγάλες πέτρες κλπ). Καθώς πολλές φορές οι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούν τον ίδιο χρωματισμό για τις κυψέλες τους (όπως και γω) και η έλλειψη χώρου τους αναγκάζει να τις τοποθετούν κοντά τη μια δίπλα στην άλλη, αρχίζει το φαινόμενο της παραπλάνησης. Οι μέλισσες θα προσγειωθούν ευκολότερα στις μπροστά σειρές και μάλιστα στα άκρα αυτών.

Οι κυψέλες αυτές θα ενισχυθούν σε πληθυσμό και προμήθειες σε βάρος των άλλων, αφού οι φορτωμένες με προμήθειες μέλισσες, σε αντίθεση με αυτές που έρχονται με "άδεια χέρια", γίνονται ευπρόσδεκτες σε όλες τις κυψέλες. Ευπρόσδεκτοι σε όλες τις κυψέλες γίνονται και οι κηφήνες.

Ο χρωματισμός της προέκτασης θα δώσει ένα επιπλέον σημάδι και μάλιστα μπροστά ακριβώς στην είσοδο της κυψέλης, στις μέλισσες, ώστε να βρουν με μεγαλύτερη επιτυχία το σπίτι τους.

Ευτυχισμένες πλέον οι μέλισσες απολαμβάνουν τον ανοιξιάτικο ήλιο και ο μελισσοκόμος τις κατασκευές του.

Μέλισσες στην πόλη

Δεν είναι σπάνια ούτε περίεργη η εικόνα που βλέπει κανείς παραπάνω. Αντίστοιχο θέαμα έχω συναντήσει αρκετές φορές, αυξάνονται δε οι πιθανότητες αν μετακινηθεί κανείς στα περίχωρα των πόλεων.
Ποια ανάγκη ωθεί τον μελισσοκόμο (και όχι μόνο, καθώς σε πολλές ταράτσες υπάρχουν ωραιότατοι κήποι με λουλούδια και ζαρζαβατικά) να διατηρεί κυψέλες στην ταράτσα του σπιτιού του?
Μιλώντας για ερασιτέχνη μελισσοκόμο φυσικά, η αγάπη του για τη μελισσοκομία, θα απαντούσε χωρίς δεύτερη σκέψη κανείς. Είναι αλήθεια μόνον αυτό?
Θεωρώ ότι οι περισσότεροι άνθρωποι των πόλεων έχουν βίαια αποκόψει τον ομφάλιο λώρο τους από την ζωοδότρα φύση. Πρωτίστως λοιπόν, ο οργανισμός του ανθρώπου, το "ζώο" μέσα τους, ζητάει την επανασύνδεσή του.
Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σε κατ' εξοχήν (μικρο)αστική περιοχή (Νεάπολη Θεσ/νικης), έχω παίξει στο μπαλκόνι του διαμερίσματος και μπάλα στο δρόμο ανάμεσα σε αυτοκίνητα, παράλληλα όμως οι πρόσφυγες παππούδες μου ασκούσανε τη γεωργία στον κάμπο της Βέροιας.
Εκεί για πρώτη φορά θυμάμαι τον εαυτό μου στη φάρμα με τις μηλιές -στην αρχή και αργότερα βαμβακιές και ροδακινιές- του θείου, εκεί γνωρίστηκα με το πρώτο κεντρί μέλισσας. Πολύ αμυδρά θυμάμαι ακόμα τις κυψέλες στη σειρά, δίπλα στην καλύβα μας. Πάνε 35-40 χρόνια από τότε. Ο θείος μου αυτός, από τις διηγήσεις της μητέρας μου καθώς αδικοχαμένος, έγινε το πρότυπό μου. Ήταν γεωργός, κυνηγός, ψαράς, μελισσοκόμος. Τον αντέγραψα σχεδόν σε όλα. Ψαράς δεν κατάφερα να γίνω ποτέ καθώς είναι σπορ της υπομονής και γω, όπως λέει και η πεθερά μου, είμαι "ανεβάσταγος". Εδώ και χρόνια εγκατέλειψα και το κυνήγι. Μάλλον παραέγινα συναισθηματικός.
Τελευταία στη σειρά προέκυψε η μελισσοκομία.
Το μικρόβιο επωαζόταν από τότε και βλάστησε πριν 3 χρόνια. Έκτοτε πολλαπλασιάζεται με εκθετικούς ρυθμούς. Βρήκε βλέπετε "θρεπτικό" υπόστρωμα.
Μέσα από τις παραπάνω αγροτικές ενασχολήσεις μου, έρχομαι σχεδόν καθημερινά σε επαφή με τη φύση, "γειώνομαι", εκφορτίζω όλη την αρνητική ενέργεια και φορτίζω ζωή.
Θα αναρωτηθεί κανείς αν η αστική μελισσοκομία εγκυμονεί κινδύνους.
Για το μελισσοκόμο μάλλον λιγότερους, αφού σίγουρα θα συντηρεί λιγότερες κυψέλες και έτσι δεν κινδυνεύει από...οικονομική κατάρρευση (είναι δαπανηρό σπορ, πιστέψτε με).
Για τους περίοικους μάλλον φόβο θα δημιουργήσουν περισσότερο, παρά κίνδυνο. Ειδικά σε περίοδο σμηνουργιών, ο πανικός είναι σίγουρος (αυτό ανάγκασε και τον αγαπητό Κώστα, του οποίου παρεμπιπτόντως είναι η φωτογραφία που κοσμεί το post σήμερα, να μετακομίσει τις κυψέλες του στις πιο φιλόξενες πλαγιές του Υμηττού).
Η ποιότητα του μελιού τώρα, μάλλον θα είναι σχετικά υποβαθμισμένη (μιλάμε για αμιγώς αστική περιοχή, με τεχνητά διαμορφωμένα πάρκα, κήπους κλπ και τη λοιπή δενδρώδη βλάστηση), κυρίως λόγω του μόλυβδου από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων. Περιοχές που γειτνιάζουν σε φυσικά όρη ή κάμπους όπως για παράδειγμα στον Υμηττό (Αγ. Παρασκευή, Παπάγου, Καρέας κλπ), έχουν το πρόβλημα σε μικρότερο φυσικά βαθμό, κυρίως λόγω των "προσβεβλημένων" πεύκων στις περιοχές αυτές.
Το παράδοξο έρχεται για τις μέλισσες τις ίδιες. Θα περίμενε κανείς να είναι ασθενέστερες, πιο ευάλωτες σε ασθένειες και λιγότερο παραγωγικές. Μια μελέτη όμως των Γάλλων συναδέλφων μας λέει τα αντίθετα. Ποιος ξέρει, ίσως η κατ' εξακολούθηση μικρή ποσότητα ρύπων που λαμβάνουν να τις κάνει ισχυρότερες (ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς).
Τελικά όπως λέει και η συνάδελφος Phang ...Urban honey is twice as sweet.

Κηρόσκωρος

Καθώς η άνοιξη προχωρά με γοργά βήματα και οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν, ο κηρόσκωρος αρχίζει το καταστρεπτικό του έργο. Στις φωτογραφίες παρακάτω θα διαπιστώσετε το μέγεθος της ζημιάς που προξενεί η μικρή αυτή πεταλουδίτσα. Ήδη όπως ανέφερε ο Κώστας εδώ, οι κάμπιες έχουν εκκολαφθεί και έχουν πιάσει δουλειά. Σημειώστε ότι η κάμπια του κηρόσκωρου μαζί με άλλον έναν οργανισμό (χωρίς επιτυχία προσπαθώ να τον θυμηθώ εδώ και καιρό, μήπως ήρθε η ώρα για Nootrop?) είναι τα μοναδικά είδη στον κόσμο τα οποία έχουν τη δυνατότητα να μεταβολίσουν το κερί.
Ο κηρόσκωρος επισκέπτεται κυρίως τις πλημμελώς προστατευμένες και αποθηκευμένες για το χειμώνα κερήθρες των μελισσοκόμων, αλλά και τα αδύναμα μελίσσια στα οποία συνήθως περισσεύουν κερήθρες, οι οποίες αποτελούν την ιδανική φωλιά για τα αυγά του.
Ο θόρυβος που είχε δημιουργηθεί πριν 2 χρόνια σχετικά με το μέλι και τη χρήση επικίνδυνων φαρμάκων, αφορούσε στην ουσία "κηροσκωρίνη" (παραδιχλωροβενζόλιο), την οποία χρησιμοποιούσαν οι μελισσοκόμοι για να προστατεύουν τις αποθηκευμένες κερήθρες. (Για τις υπόλοιπες δεν έχουν επιληφθεί ακόμα τα λαγωνικά των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης).
Βλακωδώς η πολιτεία μέσω των οργάνων της (αγροτικές διευθύνσεις, γεωπόνοι) συνιστούσε την παραπάνω ουσία, βλακωδέστερα οι μελισσοκόμοι τη χρησιμοποιούσαν, καθώς υπήρχαν άλλοι ασφαλέστεροι και οικονομικότεροι τρόποι. Η ζημιά βέβαια που προξενεί είναι ασύλληπτη και θα το διαπιστώσετε αμέσως...

Η μικρή αυτή πεταλούδα

γέννησε τα αυγά της κατά χιλιάδες μέσα στη φιλόξενη κυψέλη.
Δεν κατέστρεψαν μόνο τις κερήθρες. Από την επιδρομή τους δεν γλύτωσε ούτε η κυψέλη. Κυριολεκτικά την έφαγαν. Χωρίς αυτό να τους δικαιολογεί, καταλαβαίνετε τώρα την αγωνία του μελισσοκόμου να προστατευθεί από τον καταστρεπτικό κηρόσκωρο.

Το ζήτημα της αντιμετώπισης των εχθρών - ασθενειών των μελισσών είναι σημαντικό, απαιτεί προσεκτική προσέγγιση απ' όλες τις πλευρές, αλλά κύρια ζητά την οικολογική ευαισθησία και τη συναίσθηση της κοινωνικής ευθύνης του μελισσοκόμου καθώς το προϊόν του θα καταλήξει τροφή συνανθρώπων μας.

The Queen Must Die

This book is about those marvelous and perverse creatures, the bees. In a larger sense it is an appreciation of the daily miracles we dismiss as commonplace or overlook altogether, a minute examination of the small better to understand the larger canvas of live.

Bees are more than a hobby; they are a life study, in many respects a mirror of our own society

William Longgood

...In beekeeping, as in most endeavors, there are many ways to accomplish the same tasks and many interpretations of the same facts or data, just as many roads lead to the same destination, although it is equally true that different individuals following the same road can arrive at different destinations...

Το ανάγνωσμα αναμένεται ενδιαφέρον, η συνέχεια επί της οθόνης.

Αδρεναλίνη

Οι ώρες κυλούσαν ευχάριστα, η παρέα ιδανική. Με τον Κώστα είχαμε συναντηθεί άλλη μια φορά, με το Γιάννη ήταν η πρώτη. Ο "Τσιλιλής" και οι τσιπουρομεζέδες συνόδευαν ευχάριστα την μελισσοπαρέα.

Στη διάρκεια της μελισσοκομικής -φυσικά- συζήτησής μας, για μια ακόμη φορά συνειδητοποίησα πόσο δίπλα μας είναι τα ατυχήματα (και σε πολλές περιπτώσεις δυστυχήματα) εξαιτίας αλλεργικών αντιδράσεων.

Ο Κώστας μόνο, είχε προσωπική αντίληψη για δύο περιπτώσεις, η μια δυστυχώς μοιραία, αρκετές ωστόσο γνωρίζω ο ίδιος, πολύ καλά επίσης γνωρίζω ότι η λίστα αναμονής στο αλλεργιολογικό του "Λαϊκού" είναι κάτι μήνες.

Επειδή είναι τουλάχιστον άδικο λόγω άγνοιας να χάνονται ζωές, για μια ακόμα φορά, θα αναφερθώ στο σκεύασμα που θα σώσει τη ζωή του ανθρώπου που θα εκδηλώσει "αναφυλακτικό σοκ".

Το blog φυσικά και δεν είναι ιατρικού περιεχομένου ούτε η ιδιότητα του γράφοντος σχετική. Αναφέρομαι βάση της καθαρά προσωπικής μου εμπειρίας και αφού έχω μελετήσει αρκετά (διαβάζοντας σχετικά ιατρικά άρθρα και μελέτες) και συζητήσει με ειδικούς γιατρούς. Σε κάθε περίπτωση ο ειδικός γιατρός είναι αυτός που θα σας δώσει τις απαιτούμενες συμβουλές και οδηγίες για το πως θα χειριστείτε το προσωπικό σας πρόβλημα ή κάποιον συνάνθρωπό σας που νοσήσει.

Καθώς η άνοιξη είναι προ των πυλών και η παρουσία υμενόπτερων στον αέρα θα πολλαπλασιαστεί ακολουθήστε μερικές απλές οδηγίες για την αποφυγή ατυχημάτων.

Αν γειτονεύετε με κάποιο μελισσοκομείο φροντίστε να μην υπάρχουν φυσικές "ποτίστρες" των μελισσών. Κάποια βρύση που μόνιμα στάζει, κάποια μικρή διαρροή, είναι πιθανό να προσελκύσει τις μέλισσες. Αυτόν τον καιρό έχουν ιδιαίτερες ανάγκες σε νερό.

Μην αφήνετε εκτεθειμένα ζαχαρούχα σκευάσματα, όπως και πρωτεϊνούχες τροφές (κρέας, ψάρι) καθώς θα προσελκύσουν τόσο τις μέλισσες όσο και τις σφήκες.

Μην επιχειρήσετε να διώξετε έναν αφεσμό που "έπιασε" σε σημείο του σπιτιού σας ή κάποιου δέντρου σας. Σε δυο μέρες θα φύγει μόνος του. Επίσης μην επιχειρήσετε μόνοι σας να εξοντώσετε μια σφηκοφωλία.

Οι μέλισσες δεν είναι ΠΟΤΕ επιθετικές μακριά από την κυψέλη τους. Μόνον αν απειλείται η ζωή τους θα κεντρίσουν. Απομακρυνθείτε ήρεμα από το σημείο που κάποιο υμενόπτερο σας ενοχλεί χωρίς κινήσεις πανικού των χεριών. Μην χρησιμοποιείτε έντονα αρώματα (έτσι κι αλλιώς) αν πρόκειται να εκδράμετε στην ύπαιθρο.

Η αδρεναλίνη είναι το φάρμακο εκλογής όχι μόνο στην εκδήλωση αναφυλακτικού σοκ από νυγμό υμενόπτερου αλλά και σε κάθε τροφική ή άλλη αλλεργία (γύρη, latex) η οποία εξελίσεται σε συστηματική αντίδραση.

Σε κάθε περίπτωση Read The F!#$%^&* Manual. Διαβάστε καλά τις οδηγίες χρήσης της συσκευής μόλις την προμηθευτείτε. Ο χρόνος είναι πολύτιμος κατά την εξέλιξη του επεισοδίου.

Έχω συγκεντρώσει ορισμένες σχετικές πληροφορίες εδώ. Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο θα σας επιστρέψει πολλές άλλες χρήσιμες αναφορές.